Janelle Reinelt (2009) wskazuje na napięcie między realistyczną epistemologią dokumentu a fenomenologicznym doświadczeniem dokumentu. Na przykładzie własnych performansów Mała narracja (2010) i Oda do radości (2022) opisuje, w jaki sposób realistyczna i fenomenologiczna perspektywa wchodzą w dialog podczas procesu twórczego i utrzymują się w odbiorze spektaklu. Devising teatru rzeczywistości (termin zaczerpnięty od Carol Martin na określenie szerokiego wachlarza wydarzeń scenicznych, które obejmują praktyki dokumentalne) wymaga wypracowania tego, co Carl Plantinga (2005) nazywa „reprezentacją weryfikowalną" (veridical representation). Jego skuteczność zależy od rozwoju poczucia zaufania, które pozwala widzom częściowo zawiesić poczucie niepewności zazwyczaj związane z spektaklem.
Wojtek Ziemilski - reżyser teatralny i artysta wizualny. Jego spektakle były pokazywane w ponad 20 krajach i zdobyły liczne nagrody. Ziemilski rozszerza ideę performansu dokumentalnego. Jego prace są często badaniem widza i możliwości działania. Wykorzystując narzędzia takie jak devising, real-time composition, ale także odniesienia ze świata sztuk wizualnych i różnych mediów, buduje wszechświaty, które łączą doświadczenie estetyczne z intelektualnymi dociekaniami.
referat konferencyjny (nagranie)
oai:repozytorium.ispan.pl:47514
International Symposium "Devised Theatre and Its Practices" (14.11.2023)
dostępne publicznie bez ograniczeń
11 sty 2024
8 sty 2024
8
https://repozytorium.ispan.pl/publication/51073
Nazwa wydania | Data |
---|---|
Devising a prawda. Faktyczność w performansach dokumentalnych | 11 sty 2024 |
Gańczarczyk, Iga Kijak, Ula Radosavljević, Duška, Mederos Syssoyeva, Kathryn Duniec, Krystyna
Kraczkowska, Karolina Kułakowska, Katarzyna Michnik, Antoni Mosiewicz, Magda Nauman, Alka Sosnowska, Agnieszka Ziemilski, Wojtek
Radosavljević, Duška
Nauman, Alka
Kułakowska, Katarzyna