Dobro tobaczka, co jo w rogu nosza i rod zażiwom, do góre podnosza. Jo tobaczka mieć musza. Mój stari tata tobaczki rod zażiwo, a przy nij sobie nieroz rak zaspiewo : Jo tobaczka mieć musza. Kaszebski chłepi wiele rod godajo, a przi tim sobie tobaczki zażiwajo, bo tobaczka mieć muszo. A te Kaszebi, co jo w rogach noszo, co roz zażejo, w góre róg podnoszo, cze też w rogu so swiecy. Jak so róg swiecy, baro so gniewajo że ju tobaki lecho w rogu majo, róg tłeko o kolano. A te reboce, co na morze płeno, to bez tobaki ledwie co nie gino, bo tobake mieć muszo. [Sobieski Marian: Wybór polskich pieśni ludowych, t. 1. Seria Z prac Państwowego Instytutu Sztuki. M. Sobieski (oprac.), T. Strumiłło (red.), Kraków 1955: PWM s.129] Dòbro tobaczka, co jo w rogu noszę, i ròd zaz∙iwòm, a do gòry podnoszę, jò tobaczkę miec muszę. [Bielawski Ludwik ; Mioduchowska Aurelia: Kaszuby. Seria Polska pieśń i muzyka ludowa – źródła i materiały. L. Bielawski (red.), t. 2, cz. 2, Pieśni powszechne. Warszawa 1998: Instytut Sztuki PAN s.138]
MELODIE-KASZUB-J,S,R-IFMC-Vol.4-2016:TRACK.0004 ; oai:repozytorium.ispan.pl:60026
dostępne publicznie bez ograniczeń
Jun 8, 2025
May 16, 2025
2
https://repozytorium.ispan.pl/publication/63878
| Edition name | Date |
|---|---|
| Dòbro tobaczka co jo w rogu noszę = Dobrô tobaczka, co ją w rogù noszã (kaszub.) | Jun 8, 2025 |