Dobro toboka, co jo każd∙i chwél∙i, a niejeden gödö: nie(ch) so dom mój wèli, jö tobaka mᵘüszia mjec. Cz∙i jesme w kᵘescelä, közan∙i sl∙ichéme, jak nom se spac zechce, to roga sziek∙ime, czesntüjeme sąsadów. A chᵘoc ksũdz wʲedz∙i, to ŭòn so nie gniéwé, bŭe ŭen jo som w tobaczirce mjiwé, gdżie przistónie - zażije. Jedn∙i zażiwaju czern∙i zel∙i swuńsz'czi, dredżi zaż∙iwajo zżięt∙i żielo kòpczi, a t∙i trzec∙i pr∙imkują. A t∙i Kaszeb∙i, co jo w rogach noszą, co rez zażejo, w góre róg pᵘödnoszo, czi też w rogŭe so sẇjec∙i. A jak so swjec∙i, baro so gniewajo, bŭe jeż tobaczi ledwie w rógᵘu mają, róg tłokŭe ŭe kᵘelano. A t∙i rebŭéce, co pŭe mᵘerzie pleną, co bez tobaczi lewo co nie genią, bŭe tobaka muszo mjec.
MELODIE-KASZUB-J,S,R-IFMC-Vol.4-2016:TRACK.0005 ; oai:repozytorium.ispan.pl:60027
dostępne publicznie bez ograniczeń
8 cze 2025
16 maj 2025
0
https://repozytorium.ispan.pl/publication/63879
Nazwa wydania | Data |
---|---|
Dobro toboka co jo każd∙i chwél∙i = Dobrô tobaka, co ją kòżdi chwôli (kaszub.) | 8 cze 2025 |